‘Ik maak zelf ook grapjes over ‘over de bult gaan’’

Het derde gezicht in de reeks Hofportretten is die van de burgermoeder van de Hof van Twente: Ellen Nauta (58), woonachtig in Markelo. Ze start over een maand haar tweede termijn als burgemeester, maar vertelt nu al over de lessen die ze in de eerste termijn heeft geleerd. Ze vertelt over de kernen en buurtschappen die ze als kinderen en kleinkinderen ziet en over haar buurvrouw-kwaliteiten.

Ellen Nauta woonde eerst twee jaar in Goor, maar vertrok daarna met haar man naar Markelo. “We woonden in de wijk Kevelhammerhoek , maar we vonden deze wat stil. Dus toen hebben we de makelaar aan het werk gezet en twintig huizen verspreid over de hele gemeente bekeken. Eén ervan piepte en kraakte, en we werden er meteen verliefd op. Mijn man en ik zijn van de hele oude meuk”, lacht de burgemeester terwijl ze over de huizenzoektocht vertelt in haar kantoor op het gemeentehuis. “Maar dat is ook het leukste aan zo’n huis. Je blijft er maar aan klussen. Als de luiken gemaakt zijn, is er wel weer iets anders dat aandacht nodig heeft.”

Noaberschap

Ook de locatie aan de Bergweg verkocht het huis aan het stel. “We kijken op de kerk aan de voorkant, en aan de achterkant op de Markeloseberg. Het uitzicht valt geen moment tegen. De rust die het uitstraalt… En de gemeenschap past ook bij ons. We werden wel gewaarschuwd dat de mensen in deze gemeente niet zo makkelijk buitenstaanders opnemen, maar niemand heeft ons dat gevoel gegeven. Jong en oud, alles helpt elkaar. Mijn man kreeg pas een nieuwe knie en toen kwam van alle kanten de vraag of er hulp nodig was met boodschappen doen. Nu we hier in het oosten zijn komen wonen realiseren we ons pas hoe erg we dat in het westen misten.”

Op gekke tijden gespot

En hoe ze als buurvrouw is? Ze lacht hard. “Ik ben altijd op pad. In Brussel voor de Vereniging van Nederlandse Gemeenten of in Den Haag. Of in de gemeente natuurlijk. De buren zien me op gekke tijden. Meestal ’s avonds laat of ’s ochtends vroeg als ze de hond uitlaten. Ze kennen mijn man echt beter.”

Elke kern is uniek

Eenmaal op dreef, praat de burgemeester door over de Hof van Twente. Over de natuur, over de mensen, maar vooral ook over de geschiedenis. “Bijzonder aan de Hof van Twente is dat het uit verschillende delen is opgebouwd, en elke kern heeft ondanks de gemeentelijke herindeling haar eigen kracht behouden. Diepenheim is geen Delden, Delden is geen Goor. Elk is uniek. En het functioneert al achttien jaar doordat een ieder elkaar in zijn waarde laat. Er kunnen grapjes gemaakt worden. Ik maak nu als Markeloër ook zelf grapjes over het ‘over de bult gaan’, maar dat kan ook. En de karakters van de kernen, dat maakt mijn werk zo leuk. Ik merk het verschil ook tijdens mijn werk. Als ik mijn ambtsketting draag dan ben ik in Markelo echt dé burgemeester. In Delden voel ik dat mensen de status van het ambt minder voelen. En dat is natuurlijk helemaal prima.”

Geschiedenis maakt mooi

Wat haar mooiste plekken in de gemeente zijn? “Kramersweide in Delden. Dat doet me altijd denken aan Engeland waar ik graag naartoe ga. In Goor op het station vraag ik me altijd af hoe de sociëteit er vroeger uitgezien heeft. En als ik over de keitjes in Stokkum rijdt weet ik dat er zo’n mooi uitzicht te wachten staat. In de Hof van Twente is het voortdurend ontdekken. Ik kom wel eens te laat op een vergadering, omdat ik een nieuw weggetje heb ontdekt die ik dan in wil rijden omdat ik wil weten waar ik dan uitkom en wat er te zien is.” Ze grinnikt: “Ik merk zelfs dat ik al een beetje chauvinistisch ben geworden over de Hof van Twente. Maar je voelt de geschiedenis als je hier rondloopt. En ook de reacties van de lokale mensen. Bijvoorbeeld tijdens de lintjesregen: er zijn steeds mensen die verbaasd achterom kijken ‘ben ik diegene die ze beschrijven?’. En ook de vraag die ik altijd aan de bruidegom stel bij het bruidsjubilea: ‘wat heb je haar vanmorgen gegeven?’ Het antwoord is altijd hetzelfde: ‘een kus’. Prachtig! En erg bijzonder vond ik het huwelijk van graaf Roderik en Elisabeth. Daar kwam alle geschiedenis naar boven, want een nazaat van Twickel moet wonen in een van de vleugels van het kasteel. Dat ze dat van generatie op generatie doorgeven. Zo mooi om mee te maken. Dat zijn de mooiste momenten.”

‘Je kunt rondlopen in de gemeenschappen en dan leer je ze vanzelf waarderen’

Burgermoeder noemen de mensen haar in het gemeentehuis regelmatig, vertelt de burgemeester. “Ik zeg ook steeds: ik heb zes kinderen [de hofkernen, red.] en dertien kleinkinderen [de buurtschappen, red.]. Zo voel ik het ook echt. Je moet het ene kind niet mooier vinden dan het andere. Je kan rondlopen in de gemeenschappen en dan leer je ze vanzelf waarderen.” Ook roemt Nauta de bijzondere geschiedenis van de streek. “Die is zo interessant, die heeft de mensen gevormd. Je doet er even over voor je de Twentse ziel kan doorgronden en ik denk dat ik hem nog steeds niet te pakken heb. Gelukkig woon ik hier nog wel even, maar ook in die komende jaren weet ik niet of ik hem al wel te pakken ga krijgen…”

Het interview met Ellen Nauta is de derde in een serie Hofportretten. Wekelijks verschijnt er een nieuw interview op Hofhuisjes.nl. Volgende week een portret van bmx’er Kevin Spanninga uit Goor. Tips? Mail hofhuisjes[at]gmail[punt]com.